Vroeger
Ongeveer 20 jaar lang heb ik in de zakelijke verzekeringen gewerkt, waarvan een groot deel op detacheringsbasis. Dat betekent altijd veel onderweg door heel Nederland, in hotels slapen, veel mensen ontmoeten en ook heel veel opdrachtgevers gehad. Min of meer ben ik per ongeluk in de verzekeringen gerold. Ik was met mijn studie gestopt en wilde gewoon werken. Ik kon via het uitzendbureau bij een bank aan de slag en zo ben ik verder gegroeid.
Als kind was ik een pleaser en ik maakte mezelf klein om maar niet op te vallen en niemand tot last te zijn. Naarmate ik oude werd, ging ik makkelijk over mijn eigen grenzen heen, ik was onzeker, ik wilde geaccepteerd worden, ik wilde aardig gevonden worden, ik wilde zo graag ergens bij horen. Ik wist totaal niet wie ik was, ik kende al helemaal mijn eigen kracht en talenten niet en ik voelde me nergens thuis.
Burn-out
In 2017 kreeg ik een burn-out, ik zat in een relatie waarin ik me niet goed voelde en ik niet mezelf kon zijn. Kortom ik was doodongelukkig en ik zat hopeloos vast.
Middels diverse trajecten ging ik herstellen en soul searching doen. Wie ben ik? Wat wil ik? Waarom ligt die lat altijd zo hoog voor mezelf? Waarom ben ik zo kritisch op mezelf? Waarom maak ik mezelf zo klein? Waarom durf ik mezelf niet te laten zien? Waarom heb ik een burn-out gekregen. Ik ontdekte wie ik ben, waar mijn krachten liggen, wat mijn talenten zijn en waar ik energie van krijg.
Calling
Begin 2020 heb ik een baan aangenomen bij een lokale tussenpersoon. Niet meer in hotels, dat eeuwige gereis met de bijbehorende onrust. Langzaam kon ik rustig landen en nadenken. Werd ik nog gelukkig om in de verzekeringen te blijven? Was dit mijn calling? Nee, dat is het niet.
Eindelijk thuis
De laatste jaren merk ik hoe fijn het is te weten wie ik ben. Dat perfectie niet bestaat en dat ik goed ben zoals ik ben. En vooral ook dat ik mezelf mag zijn en mijn ruimte mag innemen. Dat ik gelukkig mag zijn en voluit mag leven. En alle wijsheid die ik al zo lang zocht, dat die al die tijd al in mezelf zat. Ik voel me eindelijk thuis!
Ik zie veel vrouwen om mij heen die zich nog niet zo voelen. Die zich nog klein voelen, hun ruimte nog niet durven innemen, hun innerlijke criticus nog de boventoon laten voeren. En met deze vrouwen wil ik graag aan de slag om je innerlijke criticus los te laten en je innerlijke mentor te omarmen. Zodat ook jij je eindelijk thuis kunt voelen.
Liefs,
Natalia
Wistjedatjes over Natalia
Doris haar kat thuis de baas is?
Dat ze in haar vrije tijd triatleet met astma is?
Graag trainingsschema’s maakt voor anderen?
Ontzettend lekkere latte’s maakt?
Ze ook schrijver is?
Ze meer boeken koopt dan leest?
Ze graag trail-loopjes doet?
Eindelijk thuis 